Wiosną 1927 roku przystąpiono do realizacji zamysłu postawienia pomnika upamiętniającego internowanie w 1917 roku legionistów w Szczypiornie. Materiał do jego budowy postanowiono uzyskać m.in. z rozbiórki pomnika,  który znajdował się na placu św. Józefa w Kaliszu. Upamiętniał on zjazd władców Prus i Rosji w tymże mieście, w roku 1813 i 1835. Wzniesiony został w 1841 roku. Dla kaliskiego społeczeństwa był symbolem lat niewoli. 29 kwietnia zdjęto wierzchołek pomnika i kontynuowano dalsze prace, które prowadził oddział saperów 29. pułku Strzelców Kaniowskich pod kierownictwem kapitana Kwiatkowskiego. 1 maja prezydent Mieczysław Szarras zaprosił  do siebie grono osób w celu ukonstytuowania się Komitetu Budowy Pomnika Legionistów w  Szczypiornie. W zebraniu wzięli udział: prezydent Szarras, Sława Zakrzewska, Knychalska, dr Piestrzyński, Józef Radwan (senior), Zygmunt Gross,  dr Alfred Dreszer, płk Górski, prof. Michalski, kom. Kotlarewicz, I. Kindler, inż. Zaborowski, inż. Brokman, prof. Szczeżycki, ref. Korycki, Aleksander Ulrych, Zylber, Kazimierz Scholtz, Janaszewski i  Wróblewski, którzy jednogłośnie przystąpili do komitetu. Z kolei Mrowiński, J. Motylewski i Stanisław  Orzeł, którzy zostali zaproszeni, nie przybyli ze  względów od nich niezależnych, tłumacząc przy  najbliższej okazji przyczyny swej nieobecności. Do komitetu postanowiono zaprosić m.in. w charakterze członków honorowych cały szereg osób, które w swoim czasie okazywały pomoc internowanym legionistom. Następnie dokonano wyboru ścisłego  komitetu. Powołano także dwie sekcje: techniczną i finansową.

zobacz Hymn Legionistów